Tasznik pospolity (inaczej: kaletka pasterska, sercowa torebka, taszka) jest rośliną jedno- lub dwuletnią należącą do rodziny kapustowatych. Tego chwastu można spotkać w każdym rodzaju upraw, choć szczególnie upodobał sobie uprawy roślin strączkowych, korzeniowych i okopowych oraz rzepaku.
Tasznik pospolity dobrze rozwija się na żyznych, próchniczych glebach o dobrej przepuszczalności i umiarkowanej wilgotności, choć może rosnąć także na słabszym podłożu. Chwast występuje nie tylko w Polsce, ale też w innych rejonach Europy i świata. Tasznik może osiągnąć ok. 20 – 40 cm wysokości, tworząc gęstą rozetę z małych liści, o wyraźnym nerwie głównym, wyrastających na sztywnych, krótkich ogonkach. Zarówno łodyga, jak i liście tasznika są pokryte delikatnymi włoskami. Czteropłatkowe, białe kwiaty wyrastające w formie luźnych gron na szczytach łodyg zmieniają się po przekwitnięciu w charakterystyczne płaskie torebki w kształcie serc.
Delikatny wygląd bywa zwodny
Tasznik pospolity należy do bardzo inwazyjnych chwastów, posiadającym zdolność do szybkiego rozprzestrzeniania się. Roślina kwitnie od wczesnej wiosny do późnej jesieni – w tym okresie może ona wytworzyć nawet do 40 tys. nasion, których żywotność może sięgać ponad 5 lat. Podczas jednego sezonu tasznik pospolity dzięki intensywności wzrostu może wydać od 2 do 4 pokoleń roślin. Pobiera on dużo wody i składników odżywczych, pozbawiając dostępu do nich uprawnym roślinom.
Sprzyja chorobom roślin uprawnych
Kaletka pasterska jest groźnym chwastem także z innego powodu. Roślina żywi liczne patogeny, które mogą spowodować rozwój groźnych chorób u roślin uprawnych, w tym np. warzyw kapustnych i rzepaku. Tasznik pospolity jest żywicielem pośrednim grzybów i szkodników roślin z rodziny kapustowatych, w tym patogenu Plasmodiophora brassicae powodującego rozwój kiły kapusty, a także mszyc i mątwika burakowego.
Zapobieganie inwazji tasznika pospolitego
Ze względu na wysoką inwazyjność tego chwastu, tasznik pospolity powinien być usuwany z obszarów pól uprawnych systematycznie i efektywnie. Trudno się go pozbyć stosując jedną metodę zwalczania chwastów. Tasznik pospolity wymaga systematycznego usuwania roślin, przed zawiązaniem i wysianiem nasion. Obszar zwalczania tej rośliny powinien obejmować nie tylko uprawy, ale również z terenów bezpośrednio przylegających do pól uprawnych. Do skutecznych metod zapobiegania wzrostu chwastu jest zmianowanie. Polega ono na uprawianiu różnych roślin na zmianę na tym samym obszarze. Kiedy natomiast występowanie tasznika pospolitego jest zbyt liczne, aby ograniczać się do metod agrotechnicznych, należy zastosować środki chemiczne (herbicydy).
Wrażliwość tasznika na herbicydy
Tasznik pospolity jest wrażliwy na takie substancje aktywne, jak amidosulfuron, bentazon, bromoksynil i chlomazon. W skutecznym zwalczaniu tego chwastu pomagają takie składniki aktywne, jak chloroprofam, chlorosulfuron, fenmedifam, nikosulfuron i linuron. Producenci rolni mogą stosować w walce z taszką także środki ochrony roślin zawierające oksyfluorofen, metamitron, metazachlor, MCPA, mekoprop-P oraz pirydat, petoksamid i piroksysulam, a także tribenuron metylowy, sulfosulfuron, rimsulfuron i tembotrion oraz tribenuron metylowy. Skuteczność wymienionych wyżej herbicydów zależy jednak od różnych czynników, takich jak faza rozwojowa chwastu, dawka i formulacja środków.
Tekst: Magdalena Lisek