Lawendowe pola są jednym ze znaków rozpoznawczych francuskiej Prowansji, położonej w strefie klimatycznej w pewnym zakresie zbliżonej do polskiej. Niemniej w polskim, umiarkowanym i dość kapryśnym klimacie plantacje lawendy są nadal stosunkowo rzadko spotykane.
Lawenda należy do roślin jasnotowatych i wywodzi się z ciepłego, śródziemnomorskiego obszaru. Naturalnie występuje na Wyspach Kanaryjskich oraz w Indiach. Obecnie znamy ponad czterdzieści gatunków tych roślin, jednak tylko niektóre z nich zaaklimatyzowały się w chłodniejszym klimacie niż ten, z którego się wywodzą. Jako sztandarowy przykład można wskazać lawendę wąskolistną L. angustifolia, która wyróżnia się mrozoodpornymi cechami.
Dobrze przepuszczalna gleba
Optymalne warunki do rozwoju dla lawendy występują w obszarze, gdzie gleba jest ciepła i przepuszczalna. Przepuszczalność gleby jest cechą opisującą jej zdolność do wsiąkania wody. Klasy przepuszczalności są oznaczane literami.
Przepuszczalność ma związek z rodzajem gruntu. Gleby o najlepszej przepuszczalności oznaczane klasą A to żwiry, pospółki, spękane skały, rumosz oraz gruby piasek. Do dobrze przepuszczalnych gleb oznaczanych klasą B należą grunty zbudowane z piasku o średniej grubości. Średnio przepuszczalne gleby oznaczone klasą C to grunty tworzone przez less i drobny piasek. Grunty zbudowane z piasku gliniastego i pylastego są już słabo przepuszczalne (klasa D), zaś za nieprzepusczalne, oznaczone klasą E uważa się gliny piaszczyste, gliny i iły.
Lawendowe uprawy najlepiej rozwijają się na piaszczystych glebach, które w zależności od grubości piasku mogą być klasyfikowane pod względem przepuszczalności w klasach od A do C.
Piaszczysta struktura gleby
Zbadanie gleby pod względem jej struktury oraz klasy przepuszczalności jest bardzo istotne. Tych cech, które są jednocześnie ze sobą powiązane, trudno zniwelować przy zastosowaniu zabiegów agrotechnicznych.
Piaszczyste gleby uchodzą za mało żyzne, wręcz nieurodzajne i szybko wysychające. Z reguły przyjmuje się je za gleby niesprzyjające uprawie roślin, ani dobremu plonowaniu. Posiadacze takich gruntów powinni zatem rozważyć, czy nie warto poświęcić tych gleb dla lawendy, która na tego typu gruntach rozwija się doskonale.
Zasadowy odczyn dla lawendy
Zbadanie odczynu gleby przed podjęciem decyzji o wyborze rośliny uprawnej jest niezbędne, zwłaszcza gdy w planach plantator ma uprawę lawendy. Roślina o jasnofioletowych kwiatach tworząca wręcz baśniowe krajobrazy, będzie dobrze rozwijać się na glebie o zasadowym odczynie. W przypadku, gdy gleba ma kwaśny odczyn niezbędne jest jej wapnowanie.
Proces wapnowania gleby polega na stosowaniu nawozów wapniowych w celu jej odkwaszenia, a tym samym w celu poprawy jej biologicznych, fizycznych i chemicznych właściwości. W kwaśnych glebach fosfor jest bardzo trudno przyswajalny dla roślin, zaś właśnie fosfor wpływa na ich odpowiedni wzrost.
Zimne wiatry nie sprzyjają lawendzie
Lawendowe plantacje powinny być osłonięte od zimnych wiatrów i dobrze nasłonecznione. Nasłonecznienie – zwane też insolacją – oznacza ilość promieniowania dopływającego do gleby, padającego na powierzchnię gruntu.
Największe nasłonecznienie występuje w środkowej i południowej Polsce, szczególnie w południowo – wschodniej części kraju. Właśnie na południu Polski plantacje lawendy są spotykane najczęściej.
Tekst: Bogumiła Pierzchanowska