Uprawa papryki pod osłonami, takimi jak tunele foliowe, folie i szklarnie, zabezpiecza rośliny przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, co pomaga uzyskać bardziej obfite i lepsze jakościowo plony. Umożliwia to również przyspieszenie terminu zbiorów.
Z drugiej strony, uprawa papryki w tunelach wiąże się z ryzykiem wystąpienia określonych szkodników, które mogą skutecznie zmniejszyć oczekiwane plony. W ogrzewanych obiektach panują doskonałe warunki do rozwoju takich drobnoustrojów, jak mszyce, wciornastek tytoniowiec, wciornastek zachodni, przędziorek chmielowiec i szklarniowiec oraz miniarka psiankowianka.
Wymienione wyżej szkodniki powodują uszkodzenia głównie liści. Przy masowym wystąpieniu uszkadzają one także kwiaty łodygi i owoce. Dodatkowo, w strefie korzeniowej pojawiają się takie szkodniki, jak skoczogonki i ziemiórki. W nieogrzewanych tunelach foliowych ryzyko wystąpienia szkodników jest znacznie wyższe oraz obejmuje ono m.in. masowe wystąpienia szkodników uszkadzających liście, takich jak miniarka niewybredka, miniarka powszechnianka, gąsienice piętnówek i zmieniki, które wyrządzają poważne szkody w ostatnich latach.
Jedną ze skutecznych metod zapobiegania rozwoju szkodników w uprawach papryki jest izolowanie przestrzenne tuneli z uprawami papryki od wieloletnich upraw i dziko rosnących roślin. Ponadto, przed ustawieniem tuneli na gruncie, warto zbadać, czy w podłożu nie są obecne szkodniki glebowe.
Sprawdzenie gleby pod kątem obecności szkodników warto przeprowadzić już w okresie podorywki i innych podstawowych zabiegów agrotechnicznych. Odstępy między poszczególnymi tunelami powinny być na tyle szerokie, aby możliwe było usunięcie zachwaszczenia. Zwykle wynoszą one około 1 metr, co nie pozwala na skuteczne przeprowadzenie orki. W okresie wegetacji należy także regularnie usuwać chwasty z podłoża znajdującego się wewnątrz tunelu. Odżywiają się nimi szkodniki zagrażające uprawom papryki.
Po zbiorach papryki należy usunąć z tunelu wszystkie rośliny, niszcząc resztki roślinne. W resztkach znajdują się szkodniki, które w okresie zimy przechodzą w stan uśpienia, aby wiosną ponownie zasiedlić nowe nasadzenia. Warto wykonać zimową orkę po zdjęciu folii z konstrukcji, po dodaniu obornika. Pozwala to na mechaniczne ograniczenie liczebności szkodników.
Stosowanie środków ochrony roślin jest skutecznym sposobem na zwalczanie szkodników i zapobieganie ich wystąpieniu, ale nie mogą być stosowane w każdym gospodarstwie rolnym, np. w przypadku upraw ekologicznych. Żadna z metod nie zapewnia pełnej gwarancji, że szkodniki nie wystąpią w uprawach, jednak mechaniczne sposoby zabezpieczania upraw przed szkodnikami mają bardziej uniwersalny charakter niż chemiczne.
Tekst: Magdalena Lisek
Stratyfikacja nasion to technika, która polega na poddaniu nasion działaniu niskich temperatur i wilgoci w…
Traktor jest niezastąpionym wyposażeniem każdego gospodarstwa rolnego. Jednak pomimo coraz atrakcyjniejszych warunków zakupu i licznych…
Piwonie (Paeonia) to rośliny wieloletnie należące do rodziny piwoniowatych (Paeoniaceae). Znanych jest około 30 gatunków…
Zachowanie zdrowia kur to jeden z podstawowych obowiązków hodowców. Jest to proces skomplikowany, ale odpowiednie…
Hurtownia Magros BHP to idealne miejsce dla firm szukających wysokiej jakości odzieży roboczej, która zapewnia…
Niedawna dyskusja o słowach, jakich używamy na temat odchodzenia zwierząt, która przetoczyła się przez łamy…