Małopolska słynie z tradycji – ponad 200 produktów tradycyjnych

Małopolska słynie z produktów tradycyjnych. Do tej pory zarejestrowano już 200 produktów tradycyjnych. Lokalni producenci słyną z tego, że dbają o wysoką jakość i używanie tradycyjnych metod.

Pierwszym polskim produktem regionalnym zarejestrowanym w Unii Europejskiej była bryndza podhalańska pochodząca również z Małopolski. Inne produkty regionalne z Małopolski to jabłka łąckie, kiełbasa lisiecka, karp zatorski, obwarzanek krakowski i redykołka.

Polityka wyróżniania produktów regionalnych i tradycyjnych jest prowadzona z myślą o konsumentach i ukierunkowana na podniesienie jakości żywności proponowanej przez producentów. Konsumenci powinni mieć możliwość i pewność tego, że kupują produkt lepszej jakości. W Unii Europejskiej jest już zarejestrowanych ponad 1000 zarejestrowanych Oznaczeń Geograficznych oraz Nazw Pochodzenia. Pod tym względem liderami wśród państw członkowskich są Włochy i Francja.

Agrowies.pl = Rolnictwo – Sadownictwo – Ogrodnictwo –  Ochrona Roślin – Maszyny Rolnicze – Nawozy – Środki owadobójcze – Hodowla zwierząt – Finanse i Prawo dla Rolnika

W przypadku produktów tradycyjnych deklaracje producentów żywności odzwierciedlają rzeczywistość. Dla konsumenta produkty oznaczone jako tradycyjne unijnym logo, są bardziej wiarygodne, bo podlegają większej kontroli. Do najbardziej ostrożnych i wymagających konsumentów należą rodzice.

W ramach Unii Europejskiej istnieje europejski system oznaczeń regionalnych i tradycyjnych, które są następujące:

• Chroniona Nazwa Pochodzenia
• Chronione Oznaczenie Geograficzne
• Gwarantowana Tradycyjna Specjalność
• Jakość Tradycja (oznaczenie krajowe)

Wśród regionalnych i tradycyjnych specjałów zdecydowanie dominują produkty spożywcze, produkowane przez gospodarstwa rolne.

Korzyści z zarejestrowania produktu regionalnego lub tradycyjnego osiąga nie tylko producent. Coraz częściej podkreśla się, że system oznaczeń regionalnych i tradycyjnych istniejący w ramach UE pomaga promować lokalną kulturę i regiony.

Tekst: Magdalena Lisek